"Welke bezwaren zijn er nog over, René’", vroeg mijn goede vriend Geert. Hij was al maanden mijn klankbord bij het nadenken over het al dan niet starten als zelfstandig ondernemer. Ik dacht na en zei tegen hem: "Volgens mij niet één meer, hè?" "Nee", antwoordde hij, "ik geloof ook van niet." Het gevoel dat zich toen meester van me maakte, zal ik niet snel meer vergeten. Het was als in een achtbaan. Je klimt langzaam meter na meter omhoog, totdat je over het dode punt heen bent. Daarna raas je in volle vaart naar beneden. Die reis startte op 1 juli 2008. Mijn trouwdag én geboortedag van Edima, genoemd naar mijn twee prachtige dochters Edith en Marije.
Luisteren naar het stemmetje
Vijf jaar daarvoor en tijdens mijn twee burn-outs was het zelfstandig ondernemerschap al eens door mijn hoofd gegaan. Maar toen was ik daar niet klaar voor. Durfde ik het ook niet aan. In 2008 drong dat idee zich opnieuw met kracht aan me op. Daarom besloot ik dat opnieuw te onderzoeken. Niet alleen zo goed mogelijk ‘aan de voorkant’ over alles nadenken, zoals ik samen met Geert deed. Maar ook de dingen gewoon gaan doen. Stappen zetten dus!
"Maar ook de dingen gewoon gaan doen. Stappen zetten dus! "
Reflecteren kun je (uiteindelijk) leren
Toen ik, vlak voor de start van Edima, opnieuw reflecteerde op mijn loopbaan zag ik dat er, steeds wanneer ik ergens langer werkte, haarscheurtjes ontstonden. In m’n drive, mijn focus en het plezier in mijn werk. Hoe ik die haarscheurtjes herken? Ik doe de dingen meer op routine, m’n focus raakt verdeeld, omdat ik ook elders interessante dingen opzoek. Ik begin me te ergeren aan mensen en zaken binnen de organisatie, ook als die buiten mijn cirkel van invloed of scope liggen. Haarscheurtjes die je ook wel kunt zien als alarmbellen. Kort gezegd, ik ontdekte dat het beter bij me past als ik me voor kortere tijd ergens in kan vastbijten en me daar helemaal op kan richten.
Aantrekkelijk ondernemerschap
Met dat nieuwe inzicht en vele andere op zak kwam ik uit op het zelfstandig ondernemerschap. Natuurlijk viel ook ik, net als veel andere ondernemers, voor de charmes ervan: de financiële beloning (tenminste, als het goed gaat), de afwisseling en de vrijheid om je eigen tijd in te delen. Dat nam niet weg dat ik ook enorm twijfelde: kan ik dit wel? Moet ik dan niet heel veel uren maken? Kom ik wel aan opdrachten? Zoals ik al zei: soms moet je dingen gewoon gaan doen. Daarom besloot ik om met mezelf een proefperiode van twee jaar af te spreken. Lang genoeg om het een serieuze kans te geven, kort genoeg om het weer over een andere boeg te gooien als het niet zou lukken. Zolang duurde het uiteindelijk niet. Binnen een jaar wist ik het. Dit is het. Dit past bij mij!
"Natuurlijk viel ook ik, net als veel andere ondernemers, voor de charmes ervan: de financiële beloning (tenminste, als het goed gaat), de afwisseling en vrijheid om je eigen tijd in te delen."
Niet vanzelf
En René leefde nog lang en gelukkig. Hoop je dan te lezen. Maar zelfs met twee burn-outs bleek ik nog niet uitgeleerd. Want wat heb ik in de afgelopen 13 jaar zelfstandig ondernemen veel nieuwe persoonlijke en professionele lessen geleerd. Lessen waar jij misschien ook wel iets aan hebt. Zoals:
Les 1. Het komt uiteindelijk altijd goed, echt!
In het begin van m’n ondernemerschap volgden de opdrachten elkaar op. Soms zaten er een paar weken tussen, maar dat was prima. Daarna kwam er wel weer wat nieuws. Maar toen zat ik ineens vijf maanden zonder opdracht. Vijf maanden onvermoeid proberen, werven, netwerken; geen enkel resultaat. Gesprekken, dat wel. Maar soms was ik te zwaar voor de rol, dan weer te licht en een derde keer veranderde het profiel. Ik begon me zorgen te maken. Financieel werd het ongemakkelijk, want vijf maanden geen inkomen is een fikse tijd. Erger was dat m’n ego een deuk opliep: word ik nog wel gezien? Ligt het aan mijn cv? Na vijf maanden kwam er ein-de-lijk een mooie opdracht op m’n pad. Een zucht van verlichting, maar ook gelijk een wijze les; doe alles wat je kunt en vertrouw op je inspanningen. Het komt goed, hoe en wanneer dan ook. Waarbij voor mijzelf ook de oude psalm weer werd bevestigd: "Maar de Heer zal uitkomst geven... Ik zal in dit vertrouwen leven".
"Erger was dat m’n ego een deuk opliep: word ik nog wel gezien? "
Les 2. Zorg voor jezelf, je bent je eigen baas
Met veel enthousiasme begon ik aan die mooie opdracht in Amsterdam. Al snel merkte ik ook dat het niet vanzelf ging. M’n persoonlijkheid matchte niet met de mentaliteit daar. De twee teams die één moesten worden konden elkaar niet luchten of zien. Ik kon het tij niet keren, zelfs niet na maanden proberen. Ik voelde me 'gesandwicht', kreeg meer stress en een zwaarte over me die me angstvallig deed terugdenken aan m’n burn-out. De alarmbellen gingen af. Ik bedacht me: wacht even, ik werk voor mezelf en deze opdracht werkt niet, dus ik moet stoppen! En ik was de enige die dat kon en moest bepalen. Dat was wel spannend, want de bekende gevoelens staken de kop op; ik stel teleur, ik geef op. Maar dit moment was ook gelijk de vuurdoop voor het in praktijk brengen wat die twee burn-outs me hadden proberen te leren. 1) Kies voor jezelf en 2) blijf dicht bij jezelf. Maak van ‘jouw baas’ geen slavendrijver, maar wees de werkgever die je voor jezelf graag wilt zijn.
"Maak van ‘jouw baas’ geen slavendrijver, maar wees de werkgever die je voor jezelf graag wilt zijn."
Les 3. Eigen-wijsheid komt met de jaren
M’n werk is op inhoud vaak best intensief. Ik kom ergens binnen en zie vaak al snel dat er ontzettend veel te doen is. Voorheen beet ik me als een pitbull vast in alles wat op m’n pad kwam. Inmiddels laat ik me veel minder gek maken. Natuurlijk is elke nieuwe situatie of opdracht weer anders, maar ik weet nu wat ik kan, wat m’n krachten zijn. Ik weet dat ik 100 vragen ga krijgen, die ik lang niet allemaal direct kan beantwoorden. Ik blijf leren, in elke situatie weer, maar ik weet inmiddels ook hoe de hazen lopen. Dat geeft rust en daarmee creëer ik rust. En vertrouwen. En een eigen wijsheid. Facetten waardoor ik steeds leer vertrouwen op m’n eigen vleugels, meer dan op de tak waarop ik zit. Facetten waardoor, los van m’n expertise, mijn klanten voor mij kiezen en waar ik in de volgende blog meer over deel.
"Facetten waardoor ik steeds leer vertrouwen op m’n eigen vleugels, meer dan op de tak waarop ik zit."
Er is meer
Al schrijvend merk ik dat er nog zoveel meer te vertellen valt. Want de grootste lessen; het belang van een solide basis, het ontdekken van je (echte) meerwaarde en daarmee een vliegwiel zijn in de hele organisatie zijn mijn grootste ontdekkingen. Wat ik daarin leerde en hoe? Daarover meer in de volgende blog.
Contact
Lees hier blog een van deze reeks terug en hier blog twee. Heeft m’n verhaal je aangesproken? Wil je iets meer weten over de lessen die ik leerde? App, mail of bel me dan. Leuk om met je te sparren. Zoek contact!